مردی یه روز زندگیش رو ترک می کنه و 27 سال بعدش رو توی جنگل زندگی کرده. تنها و بدون ارتباط با هیچ کسی. اون از خونه های اطراف مواد غذایی و روزنامه و کتاب می دزدیده و در نهایت یه روز به خاطر گزارش های مکرر مردم اون منطقه به پلیس بعد از مدت ها دستگیر می شه. اون می گه که از پدر و مادرش و هیچ کسی دیگه ای خبری نداره و نمی دونه که مردن یا زنده ان. توی گزارش نوشته بود که براش تشخیص اوتیسم دادن بنابراین رفتارش با توجه به اختلالش طبیعی بوده. یه روزنامه نگاری سعی می کنه باهاش ارتباط برقرار کنه و در مورد احساسش توی این مدت بدونه. مرد در نهایت بعد از اصرارهای خبرنگار بهش می گه:
" البته که خودم رو تجزیه و تحلیل می کردم. تنها شدن باعث شد قوه ی ادراکم تقویت شود. اما دشواری ماجرا آنجا بود که وقتی این ادراک را متوجه خودم کردم، هویتم رو از دست دادم. بدون مخاطبی که برایش نقش بازی کنم، وجودم به صرفِ بودن تقلیل پیدا کرد.نیازی نداشتم خودم را تعریف کنم و توضیح بدهم، در نتیجه بی ربط و رها شدم. ماه عقربه ی دقیقه شمار و فصل ها، ساعت شمار زمان دنیایم بودند. دیگر نامی نداشتم و احساس تنهایی هم نمی کردم. اگر بخواهم شاعرانه و رمانتیک بگویم: "آزاد ِ آزاد بودم" ".
این مرد هر کسی که بوده تجربه ی تنهایی محض رو به بهترین شکلِ ممکن منتقل کرده و وقتی می تونه بعد از سالها تنهایی هنوز احساسش رو اینطور بی نقص و کامل با کلمات بیان کنه نشون می ده که اون سالم و هوشیاره. اون تنهایی رو فهمیده و برای آدم ها تعریفش کرده . همون قدر ناب و همونقدری که واقعن هست، ترسناک و غم آلود.
اره اتفاقا همین درکش از عجایب هستش.عموی خودم یکی از کسایی هستش که سر به بیابون گذاشت
واقعن ؟ چه عجیب ...
ممنون دختر خیالمو راحت کردی پس فعلا زیاد حساسیت به خرج نمیدم:)
:)
وای چقدر عحیب اصلا انگار از عجایب دنیا بوده کارش و تجربه ش از تنهایی
اینجور آدمایی که سر به کوه و بیابون گذاشتن کم نیستن اما نمی دونم همه شون می تونن اینقدر خوب توضیح بدن یا نه !
خب من تحقیقاتمو در مورد پیلاتس آغاز کردم..چنتا باشگاه هم زنگ زدم البته از رو لیستی که خود باشگاه پیلاتس معرفی کرده..جالبه که قیمتا متفاوت بود..یعنی این تفاوت قیمت روکیفیت هم تاثیر داره؟بیشترشون سمت غرب بودن که برای من سخته مسیرش
ببین میرا نظر من رو اگه بخوای، برای ما که مبتدی هستیم فعلن خیلی مهم نیست که کدوم باشگاه می ریم. الان تو این مرحله مهم تر اینه که یه مربی خوب داشته باشی که اجازه بده کم کم پیشرفت کنی و بدنت به تمرین ها عادت کنه. پس سمت خودت یه باشگاه پیدا کن و نمی خواد هم که تا غرب بری. ضمن اینکه من فکر می کنم فرق قیمتا به خاطر خود باشگاه و امکاناتش و جاش باشه. من اینجا برا یه ماه 60 تومن می دم. از ایروبیک گرون تره تو باشگاه من.
آزاد آزاد...چقدر خوب حسشو گفته
:)