می دونم هنوز خیلی بی تجربه ام . اما به یه حدی از تجربه و نمی دونم شاید شناخت از خودم رسیدم که در مقابل چلنج هایی که برام پیش می یاد می مونم ببینم چی کار می کنم. یعنی خودم می مونم منتظر ببینم خودم چی کار می کنم. انگار که مثلن با تخمه جلو تلویزیون نشسته باشی منتظر ببینی نقش اول خلاصه چکار می کنه و یا شاید هم یه کتاب که دوست داری ببینی قهرمان داستانش بالخره چه گهی می خوره. الان خواننده منم ، نقش اول هم منم.