به عنوان یه پست پنج صبحی می تونم این رو بنویسم که دوست داشتنی بودن یه جوریه که حتی با خوب بودن هم فرق داره که به نظرم برای خوب بودن می شه تلاش کرد اما برای دوست داشتنی بودن ذاتی نمی شه. باید توی وجود آدم باشه. مثلن توی من نیست. توی اون هست. توی ناراحت شدنش، قهر کردنش حسادتش خندیدنش، خندیدنش، خندیدنش، خندیدنش..بخوابم دیگه.