خوبی درد و دل کردن با این عامریکایی ها اینه که نمی دونن داری در مورد چه جور آدمی حرف می زنی. اصلن نمی دونن کیه، چه شکلی ممکنه باشه، چه چیزایی ممکنه بینتون گذشته باشه، چه دیدگاه هایی دارین. اصلن نمی دونن مملکت تو کجای دنیاس. چه شکلی بزرگ شدی و چه شکلی زندگی کردی. هیچ دیدی ندارن. نه از تو از اونایی که داری ازشون حرف می زنی. دیشب بهم گفت he is an asshole.امروز بعد از ظهرم بهم گفت im happy to see your smile again. به همین راحتی. خوشحالم که دارم باهاشون دوس می شم کم کم. خوشحالم که دارم دوست شدن با جماعت بی خیال و بی قید و از هفت دنیا آزاد رو یاد می گیرم. برای منی که می تونم خودم رو تا خرخره توی غم و غصه غرق کنم بهتره با این ها باشم تا آدمایی که یه عمر مرض روحی رو می خوان با تو هم قسمت کنن. من دیگه بسمه.