پسرهایی که اینجان گاهی پدر و مادرهاشون می یان دیدنشون. معمولن تو این وقت ها یه مهمونی می گیرن و همه رو دعوت می کنن. اونوقت مامانا همیشه اونجا از یکی خوششون می آد که به پسرشون پیشنهاد می کنن این رو بگیر. چند تا خانوم سن و سال دار هم توی این شهر زندگی می کنن که عاشق مهمونی دادن به سبک بیست سال پیش عیران هستن. هی چای بیارن و هی شعر های دو قرن پیش رو بخونن و خیال کنن خیلی داره به همه خوش می گذره. من توی هیچ کدوم این مهمونی ها نمی رم. وقتی می شنوم مادر یه پسری اومده هول می شم. حتی اگه اون پسر رو توی عمرم ندیده باشم. از این چند تا خانوم هم می ترسم. نمی رم مهمونی هاشون. تنها دختری هستم که اونا هنوز نمی شناسنش. اگه جایی جمع باشیم و ان ها هم بیان، با همه دختر ها سلام گرم و روبوسی و با من یه سلام ساده. منم همون دور می ایستم. اونا هم خیال می کنن من جزامی چیزی دارم که نمی رم جلو.
می دونم همه ی عالم دوست دارن با قهرمان های داستان ها و فیلم ها همزاد پنداری کنن. اما به جان خودم من زیادی شبیه به مردیت گری هستم. دیروز، توی اون اپیزود لعنتی، که مادر درک اومده بود، مردیت بعد از اینکه سعی می کنه وانمود کنه که شاد و خجسته است ولی شکست می خوره، به مادره می گه :i am not happy and bubbly,. i am dark and cloudy.
دردم رو توضیح نمی دم. که چرا اینجوریه. حوصله ی کاویدن خودم رو ندارم. فضا رو باز می گذارم تا بقیه دخترها خودشون رو نشون بدن. و به مادر پسرهای اینجا بگن "خاله جان" و خاله جان گاهی براشون کامنت بگذاره که توی این لباس محشر شدی فلانی جان. فقط این رو می دونم که اگه قرار بود سردختر های عجیب و غیر عادی عالم شاخ در بیاد ، من الان دو تا شاخ بزرگ داشتم. الان هم دارم.نامرییش رو. کم کم می فهمن که من با همه فرق دارم. حتی خودم هم دیگه دارم باور می کنم که بابا من راستکی فرق دارم با همه. مادرا دخترای فرق دار رو نمی پسندن برای پسرهاشون. توی دلم دارم فکر می کنم اگه مامانم این حرفا رو می شنید چی می گفت؟ اینکه دخترش خیال می کنه باید از مامان پسرا دوری کنه چون دارک و کلاودی هست ؟ تقریبن مطمئنم مامانم از این موضوع زیاد ناراحت نیست. مامانم هم دارک و کلادی بود. می دونم سرزنشم نمی کنه. حتی اگه تا آخر عمر آبم با پسرها توی یه جوب نره. می دونم مامانم با من توی همین صف می ایسته. می دونم به من افتخار می کنه. می دونم از این رفتار من شرمنده نیست.
پس براشون یه شخصیت مبهم داری
نه هیجانی..نه چیزی 
چه قدر این مهمونی ها بده
منم دقیقا همین مدلم..اینکه میبینم رقابت میشه برای داشتن چیزی کنار میکشم..یا هیچوقت نشده برای مادر پسرا خودشیرینی کنم..انگار همیشه دوس دارم از پیاده رو و حاشیه نگاه کنم به آدما ..
حال آدم وقتی بده ،وقتی حال دلش بده هر چقدرم که بخواد بگه و بخنده هیچ کدوم از خنده هاش از ته دل نیس...
روزای گذشته ،آدمایی که یه زمانی باهاشون زندگی میکردیم،هر کدوم یه زخم به مازدن ،زخم بعضیا کوچیک بوده و زود خوب بعدم فراموش شده ،زخم بعضیام اونقدر عمیقه که زمام میبره تا خوب شیم ،حتی بعد خوب شدن هر وقت بهش نگا میکنی تمام دردی که کشیدی یادت میفته...
خوب شدن با مثل روز اول شدن فرق داره...
حتما برا تک به تک حرفا و کارت دلیل داری....
امیدوارم زندگی تا جایی که ممکنه با دلت راه بیاد :)
چقدر چیپه حرکتشون. اون خاله جان بگوها هم به نظرم برن بمیرن بابا
برن بمیرن
خیلی قشنگ همه چیز را بیان میکنی و این ویژگیه خوبیه
تو رو ندیدم اما میدونم یکی از نازترین و تو دل برو ترین دخترایی. .. بعدشم حالاع! مامان بپسنده هم زیاد توفیری نداره... مهم شازده پسره... که بازم حاضرم با اطمینان بگم اغلب پسرا چششون دنبال توعه.. و از پسره مهمتر توعی که آیا بپسندی آیا نپسندی. بعله بعله گیلدا جان....
از طرف یک خواننده چندین ساله
با تچکر
قربون شماااا
البته همزات پنداری :)
این جملتو باید با طلا نوشت : مادرا دخترای فرق دارو نمیپسندن برای پسراشون!
ولی همین دخترای فرق دار جذابن، نیستن؟ جذاب و گاهی اوقات دست نیافتنی.. حتی ظاهراً دست نیافتنی!
راستی راستی فرق داری
با همه ی دنیا
منحصر به فردی
من در مورد همه ی ادمها اینطوری فکر میکنم
هر آدمی منحصر به فرده
یه دونه است